Jak już wiecie moja seksualność wpłynęła na wiele aspektów
mojego życia, jednak chyba najważniejsza dla każdego racjonalnie myślącego
człowieka, jest jego przyszłość. Jak się okazuje odmienna orientacja potrafi
również pozmieniać nam nieco nasze plany na przyszłość, lub też, jak kto woli
zmusić nas do wkroczenie na nieco inną ścieżkę ku dorosłości. W momencie, kiedy potwierdziła się moja życiowa obawa o to, ze mogę być gejem, musiałem wspólnie z mamą obmyśleć plan, który pozwoli mi na godne życie, oraz funkcjonowanie. Nie oszukujmy się. W Polsce odmienna orientacja uniemożliwia wykonywanie wielu zawodów, jednak wiele z nich jest przeznaczonych w szczególności dla osób homoseksualnych. Dlatego też moim pierwszym wymarzonym zawodem był projektant mody. Najlepsi projektanci na świecie są zazwyczaj gejami i chyba właśnie moda to główny temat rozmów w towarzystwie homoseksualnym. Jednak patrząc w dojrzały sposób na sytuacje polityczno-ekonomiczną w Polsce stwierdziłem, że nie tylko nie uda mi się wprowadzić własnej marki na rynek, co więcej, jestem osobą, o artystycznej duszy, oraz ogromnym leniem, przez co nie uda mi się tu przetrwać. Wtedy też na pewnym portalu plotkarskim przeczytałem, że jedną z najczęstszych przyczyn emigracji do Londynu jest orientacja seksualna.
Nie znałem Anglii. Była mi kompletnie obca, co więcej nigdy nie byłem orłem, jeśli chodzi o angielski, jednak wraz z mamą podjąłem decyzje, że na studia muszę aplikować już w UK. Przeczytanie artykułów o standardzie życia w Londynie, dało mi ogromnego kopa do nauki języka. Nauczyłem się wszystkiego od podstaw, sam, z małą pomocą nauczycielki w gimnazjum, którą pozdrawiam jednym z palców, gdyż na każdym kroku próbowała mi zbrzydzić naukę angielskiego. Byłem jednak zawzięty i zdeterminowany, gdyż wiedziałem, że ta stosunkowo ciężka praca zostanie mi kiedyś wynagrodzona. Tak też się stało, kiedy pierwszy raz wyleciałem z mamą do Londynu i ku moim zdziwieniu umiałem porozumieć się z każdym, oraz załatwić każdą sprawę. Podczas pobytu w Londynie widziałem kilkanaście par gejów, przechodzących koło mnie za rękę. Byli w przeciwieństwie do mnie uśmiechnięci, zadowoleni z życia… było widać na pierwszy rzut oka, ze ich odmienność nie przeszkadzała im w byciu szczęśliwym. Był to dla mnie kolejny ogromny kopniak, motywujący do szlifowania języka. Wtedy też postanowiłem sobie, że wrócę do Londynu na wakacje, aby tam pracować, zdobywać doświadczenie, poznać nowych ludzi.
Ostatnie kilka tygodni było dla mnie dość ciężkie. Straciłem bliską mi osobę, do tego doszły problemy dnia codziennego, szkoła. Trzy dni temu nie dałem rady i musiałem poważnie porozmawiać z mamą. Powiedziałem jej wtedy, że nie jem nic od kilku dni. Wszelki smutek minął wraz z kojącymi słowami mamy wypowiedzianymi z łzami w oczach: „za dwa tygodnie wyprowadzamy się do Londynu, nie chciałam Ci mówić, bo nie było to pewne”. Możecie wyobrazić sobie, co zadziało się wewnątrz mnie. Tak, więc w tym momencie wszyscy moi bliżsi i dalsi znajomi dowiadują się, że prawdopodobnie są to moje ostatnie dwa tygodnie w Polsce. Moje największe marzenie spełniło się.
Jako gej nie wyobrażam sobie dalszego życia w Polsce. Wielu moich znajomych wyleciało za granicę właśnie w celu znalezienia dogodnych warunków życia. Wielu z Was może zarzucić mi, że poddałem się, że moja walka z homofobią w Polsce ledwo się zaczęła, a już się skończyła. Jednak nie mam zamiaru przestać pisać tego bloga, co więcej, będę pisał teraz bardziej intensywnie, będę mógł porównać standard życia tutaj do tego w Wielkiej Brytanii. Z własnego doświadczenia wiem, że nie ma dla mnie miejsca w Polsce. Będę starał się robić wszystko, co w mojej mocy, aby za kilkanaście lat osobą innej orientacji żyło się w Polsce bardziej dogodnie. Mowa tu przecież tylko o podstawowych prawach człowieka, które nagminnie łamane są w naszym kraju.
Jak widać na moim przykładzie, orientacja seksualna ma ogromny wpływ na to, kim będziemy, oraz gdzie znajdziemy się w przyszłości. Wielu z Was wydawać się może, że to nic wielkiego wyprowadzić się do Anglii. Przecież nie odkryłem złotego środka na lepszy standard życia, jednak od zawsze powtarzałem, ze jestem ogromnym patriotom i opuszczanie kraju tylko i wyłącznie ze względu na to, ze czuje się w nim niechciany jest bardzo nieprzyjemne i trudne. Jednak jestem zdania, że Polska jest jeszcze na tyle zacofana, że emigracja to wciąż jedyne rozwiązanie dla osób takich jak ja.
