Co mnie wkurwia. Część I

Co mnie wkurwia? Dzisiaj dosłownie wszystko co dzieje się dookoła mnie, jednak jest kilka rzeczy, z którymi do czynienia mamy  w naszym kraju notorycznie, często nawet ich nie zauważając. 

Idę ulicą i słyszę kilkanaście opinii na mój temat. Zazwyczaj wyrażane w jednym słowie zabarwionym jakimś wulgarnym wykrzyknikiem. To mnie wkurwia! Ludzie w Polsce nie potrafią się kochać. Uwierzcie mi, że zwiedziłem wiele krajów i co można spostrzec na pierwszy rzut oka to to, ze w przeciwieństwie do Polaków ludzie dookoła świata kochają się nawzajem. Wymieniają się uśmiechami, pytają się o samopoczucie, chwalą wygląd. Któregoś dnia idąc jedną z ulic w Grudziądzu spodobał mi się płaszcz pewnej pani, więc jej to powiedziałem. Wydawałoby się, ze normalna reakcja, jednak Pani koło czterdziestki patrzyła na mnie z otwartą buzią przez piętnaście sekund, po czym odwróciła się na pięcie i tyle ją moje oczy widziały. Jeśli chodzi o Polaków to jest jeszcze jedna bardzo dziwna rzecz, która wyróżnia nas na tle innych narodowości. Nie umiemy się cieszyć i narzekamy na wszystko i wszystkich. Zimą narzekamy na śnieg, latem na słońce, za Kaczyńskiego na Tuska i na odwrót. Najgorsze jednak jest narzekanie na swojego rodaka, zwłaszcza za granicą, kiedy jesteśmy w towarzystwie obcokrajowców. Wtedy to zazwyczaj Polska jest objechana wzdłuż i wszerz. Sam spotkałem się z sytuacją, kiedy jadąc metrem pewna Polka opowiadała po angielsku, jacy to Polacy nie są źli. Zapytałbym się z chęcią czy zdaje sobie sprawę, że sama jest polką, ale podejrzewam, że jako mieszkance Wielkiej Brytanii wstyd by jej było odpowiedzieć w ojczystym języku. Przecież już dorobiła się pokoju z łazienką w Londynie pracując w pobliskim Starbugsie. I tu nasuwa się kolejna śmieszna cecha naszego narodu - Wyżej sram, niż dupę mam.

Kolejną rzeczą, za którą na pewno nie będę tęsknić za granicą, to Polska telewizja, która to właśnie jest odzwierciedleniem tego, co napisałem wcześniej. Polacy lubią oglądać porażki innych do takiego stopnia, że tworzone są do tego celu specjalne programy telewizyjne. Co przedstawiają nam polskie produkcje? Patologiczne przygody rodzin, tragedie ludzi w w szpitalu, czy sądzie, które wyprodukowane za niewielkie pieniądze mielone są w telewizji po kilkanaście razy. A jak już głupio będzie po raz setny puścić ten sam odcinek, to tak jak Polsat stwórzmy Polsat 2 i wyciśnijmy z naszego odcinka jeszcze kilka groszy, a jak już nikt nie będzie chciał tego oglądać, trzeba wykreować jakąś maskotkę, która zwiększy nam popularność. Niech będzie … Trybson. Uwierzcie mi, że popularny „władca gąsek” nie jest niczym innym jak tylko maskotką promocyjną pewną tandetną produkcje. Za wykreowaniem tej postaci stał sztab ludzi, znających się na marketingu.  Sam fakt, że piszę tu o tym człowieku, jest dowodem na to, że telewizja w Polsce jest tandetną maszynką do zarabiania pieniędzy, a nie rozrywką. Nie byłbym sobą, gdybym nie napisał, że telewizja właśnie jest jednym z wielu źródeł homofobii, a to właśnie za sprawą zarabiania na nas gejach pieniędzy. Z racji tego, że odmienna orientacja to w Polsce burzliwy temat producenci seriali nagminnie wykorzystują ten motyw w swoich produkcjach. A po co? Rozumiem wykorzystanie wątku miłości jednopłciowej. Miłość jak każda inna, ale wszystko ma swoje granice i mi jako osobie homoseksualnej nie podoba się fakt, ze w każdym serialu, czy innym show, musi pojawić się gej dzięki któremu nabita zostaje oglądalność.

Polskie prawo i kruczki prawne znane są w Europie, jako jedne z najbardziej bezsensownych i najłatwiejszych do ominięcia. Sam doskonale pamiętam, że przebiegając z chłopakiem przez ulicę ja biegłem po pasach, na czerwonym świetle, on zaś obok pasów. Zauważyła to Policja i dostaliśmy mandat, którego powodem z resztą był fakt, że złapaliśmy się późnij za rękę, jednak zmierzam do tego, iż ja przechodząc na czerwonym świetle pięć metrów od swojego chłopaka dostałem o 50zł droższy mandat. Jednak sposobów na to jak na nas zarobić jest masa, a państwo wykorzystuje każdą nadaną przez los okazje.

Więcej rzeczy, które mnie denerwują opiszę już po moim wyjeździe. Postaram się porównać dwie kultury. Tą Polską, oraz tą azjatycką, bo jak część z Was już wie są duże szansę na to, że będę mieć okazje wyprowadzić się do Bangkoku. Tam też mam zamiar kręcić vlogi o kulturze, obyczajach oraz kuchni tajskiej.  Jednak emigracja do innego kontynentu jest nieco bardziej skomplikowana niż wyprowadzka do Londynu, dlatego też na blogu można zauważyć zastój z notkami, który postaram się zrekompensować tuż po wyjeździe z podwójną siłą.